Richting Reims en dan zien we wel ...

Fotolink naar Google

Vergeetlijst:

'Vertrokken in de gietende regen' ... is zo gekopieerd uit een verslag van vorig jaar. Windstoten, stortregen. Na ongeveer 150km stoppen we in Romigny voor een middagboterham. Bij het vertrek even vergeten dat we in de bebouwde kom waren ... geflitst, denk ik, oei ... 58 waar ik maar 50 mocht doen, we shall see. (De bekeuring kwam samen met ons op 21/3 in OH toe ... de door de radar gemeten snelheid bedroeg ... 58 km. Boete: 90euro.)
Trépail is, zoals Verzenay (waar we ooit met Bram waren) een écht Champagne dorp: voor je in de dorpskern komt, rij je door eindeloze wijngaarden. Het dorp zelf ligt op een heuvel en daar vind je de ene Champagne boer naast de andere in zo'n nauwe straatjes dat je je afvraagt of die reuze WoMo er wel doorkan.

Het regent pijpestelen en hagelbollen als we op de aire des Camping Cars toekomen. Plaats zat: alle vijf emplacements zijn vide ;-). Koud, een warme tas koffie is welkom.

100% Live sur RTL: Midneit Eul avec un de leurs plus grands succès écologiques: wi daans wail ze bet is burning! Mais d'abord une page de pub: Athéna, la reine des vérandas !!!

Vé trotseert de regen en komt terug met de boodschap dat het museumke waar we naast staan, le Pré en bulles, wél open is! En dat op een zondag, om 4u, in Frankrijk! Wij naar le Pré natuurlijk (het is ook maar 50m door de gietende regen). Daar gekomen lijkt het dicht: het licht brandt maar de automatische deuren bewegen niet... Er hangt een papiertje: 'En cas d'absence, téléphonez Gilles au ...' en een telefoonnummer. 'Allo, oui, vous voulez voir le musée? Mettez-vous à l'abri, j'arrive'.

Gilles, stevige pollen, kort geblokt, een grote gouden oorring, en een stevige alcohol geur.
Le musée fait 8 euros, si vous ajoutez 4 euros, je vous offre la dégu de deux coupes ..
... Vé kijkt naar mij en ik naar haar ... OK, c'est notre premier jour de vacances.
Gilles ontvangt (en espèces parce que l'ordi j'y comprends que dalle) en gaat alles klaarzetten terwijl we naar een installatie kijken van een Zwitserse kunstenaar, een animatie met knikkertjes die over halve champagneflessen rollen, in gootjes belanden, weer omhoog stuiteren en in trechters terechtkomen, enz. Alles vergezeld van het luidruchtige commentaar van Gilles: Voilá, ça, pour moi c'est la bouteille qu'on débouche! Il y a même une petite musique! (de balletjes rollen over een xylofoon) terwijl hij op handen en voeten onder de kast kruipt: j'éteins, vous comprenez, parce que moi, j'entends ça toute la journée, ça me rend dingue ...
Uitleg over de champagne via koptelefoon in geanimeerde toneeltjes met poppetjes, nadien een klein filmzaaltje voor ons alleen - vous aurez une session VIP! - 'avec une interprêtation festive et ... euh disons poétique' zegt Gilles waarvan ik me met stijgende verbazing afvraag hoe hij erin slaagt om niet over zijn woorden te struikelen.
Dan volgt de dégu: te voet naar boven, naar de bar, annex receptieruimte (mariages, communion, enterrements, divorces, on fait tout!). Hier wordt het écht leuk. Gilles spreekt (volgens mij nog steeds een beetje beschonken, volgens Vé een beetje stotterend) over zijn passie voor champagne, muziek, de Caraïben en zeilen, de rotte politiek, Fillon, Sarko, Juppé, Marine Le Pen, zijn carte d'électeur, die hij voor de eerste keer heeft aangevraagd en waarvan hij, nu, compleet ontgoocheld, jointes wil draaien, ... 4 ton druiven geeft 2500l, met zijn pote (mon successeur!) proeven ze van de druiven voor ze in de oude pressoir gaan (il a 35 ans, il s'appelle Johnny, je l'ai baptisé Johnny, yeah... het gaat over de pressoir, hé), dan dagen ze elkaar uit om het juiste suikergehalte te bepalen: 9.3? 10.2? celui qui perd doit allez chercher la bouteille, waarf! ... comment distinguer un champagne artisanal d'un industriel genre Vicomte de mes couilles ou Comtesse de mon cul? watch for the letters RM sur l'étiquette, hij toont de piepkleine lettertjes onder zijn nagel... RM=? ...euh récoltant manipulateur ... waarf. J'ai été musicien, puis skipper,... suis un vagabond ... mais quand ma frangine m'appelle (zij heeft het hele complex van de Pré en bulles uit de grond gestampt), je suis là... We nemen afscheid van een warme, gepassioneerde gast die ons gemeend het allerbeste wenst.
Door de gietende regen terug naar de WoMo, Aquavit opwarmertje (merci, Sam!) veggie hachis Parmentier en verwarming op...
Voor een eerste vakantiedag kan dat tellen... Weet je wat ze in het Frans 'la part des anges' noemen, :-)?

maandag 6/3 Trépail

Vandaag is het Milo's eerste schooldag: we zitten allebei in Heverlee en eventjes niet in Trépail ... dkks voor Milo!
Snotmans en Protmans zijn opgestaan om 7:15. Via het journaal van rtl horen we dat er een echte storm van Bretagne richting Zuiden overwaait. Zelfs in het binnenland verwacht men windstoten tot 130km.Tegen woensdag zou het zeer zonnig worden in het zuiden (tot 20 graden). We blijven dus best nog even in het noord-oosten en gaan morgen naar het zuiden.
Na het ontbijt naar de bakker, rechtover de mairie met links de jongensschool, rechts de meisjes en daarnaast de école enfantine. Dan wandeling van 5km door de vigne, le sentier des loges. Overal staan camionettes van de snoeiers die volop bezig zijn. Tegen het einde van de maand, moet de 'taille' gedaan zijn 'parce que la vigne, elle n'attend pas'. De snoeiers zitten op een soort driewielers waarmee ze langs de 'pieds' rijden met hun elektrische snoeischaren. Per 'pied', zo vertelt ons een vriendelijke man zijn er 20/30 knipbewegingen ... 'celui qui fait 400/450 pieds par jour, a bien travaillé ... Hij legt ons ook uit hoe ze snoeien: op het hout van vorig jaar, het aantal ogen, 'oeils', enz. Hier, op de Montagne de Reims, staat vooral Chardonnay (samen met de Pinot noir en Pinot meunier, de drie hoofdbestanddelen van de champagne).
Op onze tocht zien we de 'tacs' waar Gilles het over had: bruine plastieken plaatjes gevuld met ferhormonen om de beestjes te slim af te zijn. Links en rechts staan er ook nog 'loges', huisjes die vroeger dienden als beschutting tegen het slechte weer, verzamelplaatsen voor het middageten, enz.
Eén van de simpelste en lekkerste schotels, pasta met pepperoncino&look valt zeeeeeeeeeeeeeeer pikant uit: ik dacht dat de red chili powder uit de Filipinos (al zeer oud, nog van de Beefarm!) allicht niet zo straf meer was, maar amai amai ... na 15' en een volledige ficelle om te blussen doen alleen de lippen nog een beetje pijn ...
Van de tempête Zeus (190km/u) hebben we niks gemerkt ...
Zelfs pas na 2 dagen begint het gezeik over Fillon, Juppé en co serieus op de zenuwen te werken. En moest je het niet weten: la meilleure voiture de l'année est française!!! Cocorico de hele dag lang op alle radiostations ... :-(
De Franse navelstaarderij is soms nogal ergerlijk.


dinsdag 7/3 Trépail - Mailly-le-Château

Twee krakende baguettes, twee croissants om u tegen te zeggen, een ficelle en een ficelle aux olives, ben weer helemaal verzoend met de Fransen :-), die allemaal vriendelijk 'bonjour' zeggen, een oudere man vraagt zelfs 'ça va?'

Na het ontbijt water geloosd, wc gereinigd, vers water ingedaan en op naar Mailly-le-Château. Via Troyes en Auxerre komen we op een verlaten camping terecht. 'Pour les jetons, voir les commerçants du village'. OK, wij dus naar de village. Mooi, verlaten, verwaarloosd. De bar-tabac is gesloten, net zoals de bakker. Iets verder stappen we binnen in een soort atelier waar oudere, sjofel geklede dames lakens aan elkaar aan het naaien zijn ... nonnetjes, denk ik. De meest ondernemende gaat met ons naar de mairie, die is weliswaar gesloten maar als je op de venster tikt, komt Nicole wel open doen, zegt ze. En inderdaad, na wat gemorrel gaat de deur open. De dame wil ons wel jetons verkopen maar merkt dan dat ze er geen heeft ...Ze belt dan de agent communal op, Quentin, die trouwens net bezig is in de salle des fêtes op 'onze' camping. Als we haar de code wifi vragen, bekijkt ze ons alsof ze het in Keulen hoort donderen.

Terug naar de camping waar Quentin ons inderdaad opwacht. Hij bezorgt ons jetons en na enig nadenken ook de wifi-code. Als 10' later het spel niet werkt, wordt er ook nog de burgemeester bijgehaald. Eind goed, al goed.

Mocht je bij Quentin en de burgemeester aan Franse olijkerds met zwarte béret en rode wijn neus denken, niets is minder waar. Ze lijken eerder allebei recht uit Molenbeek te komen, Maghrebijnse trekken, allebei een 'klet' van een tatouage op de voorarm, in goedkope imitatie Nike sletsen. Vooral Quentin is een vriendelijke man.

De plaatselijke gazet maakt zich zorgen naar aanleiding van de jongste landbouwbeurs waar de fameuze autonome Case IH tractor te zien was (een reusachtige, volledig autonome tractor). Velen zijn bang dat er door de invoering van robots nog minder werk zal zijn in de landbouw. En dat terwijl er ondertussen al heel wat robots en informatica in de landbouw worden gebruikt.

woensdag 8/3 Mailly-le-Château - Moulins

De l'eau, de l'eau, toujours de l'eau! bleert de radio. Ook nu is het weeral aan het regenen ... :-(. Overal lijken alle rivieren buiten hun oevers te zijn getreden, alle weiden overstroomd. 's Morgens worden we op rtl dan op de koop toe ook nog eens getrakteerd op een petit déj met Marine Le Pen ... ronduit vulgair, demagogisch, schreeuwerig en dom. Zelfs haar eerder goede imitatie van Dalida, 'des mots rien que des mots', klinkt net een beetje te veel ingestudeerd.

300 km verder komen we eerst in een reuzegroot, gloednieuw winkelcentrum terecht waar nauwelijks iemand te bespeuren is en dan op de aire van Moulins, aan de rivier Allier die ook al tot aan de rand gevuld is.

We gaan op verkenning in Moulins: een wondermooie stad ooit de hoofdstad van de Bourbons. In de koude kathedraal vragen we aan de kathedraalverantwoordelijke of we de Tryptique kunnen zien. Dat kan. Hij doet de deur open van een zijkapel, vraagt ons elk 3 euro en we gaan naar binnen ... prachtig! Magnifiek, zelden zo'n mooi schilderij gezien. De kv dreunt eerst een uitleg op maar als we met hem praten, blijkt hij er heel veel van af te weten en wordt het heel interessant. Nadien blijft Vé wel met de vraag zitten wie die maître du tryptique nu wel was ...?

We wandelen door het oude gedeelte en raken helemaal onder de charme van de stad, zeker na twee pinten in een prachtig café, Le Grand café, op het hoofdplein. We drinken er Affligem 'printemps'. Hier zaten ooit Coco Chanel, Brassens, Gabin, enz. We blijven in Moulins, dat staat vast.

's Avonds risotto met champignons en courgette en lekkere Viognier wijn. Morgen gaan we zeker naar de musée de la Visitation.

donderdag 9/3 Moulins

En dat hebben we dus vanmorgen gedaan ;-). Een rondleiding van bijna twee uur voor ons alleen. Een indrukwekkende verzameling papiers roulé ook 'paperolles' genoemd, borduurwerk, zilver, goud, enz. allemaal huisvlijt van de nonnen al doet die term hen geen eer aan. Bij sommige stukken sta je paf. Zo werd bijv. het meeste borduurwerk gemaakt op stoffen die geschonken werden door de nobele familieleden van de zusters. Daarop werden dan met gouddraad, parels, kartonnetjes, verschillende kleuren draad op geborduurd. Allemaal eenmalige stukken bedoeld voor een feest: een setje van een kazuifel 'double-face' met aangepaste manipel en ciboriedoekje gemaakt uit een kleedje van Marie-Antoinnette ... (kleed(jes) werden ook slechts één keer gedragen en waren op zich al kunstwerken van borduurkunst ... alles zit in aangepaste kasten: een chasuble met voile de calice zit in een chasublier (d'époque natuurlijk), de zwaardere capes, des 'chasses' in een chassier, een reusachtiche ladenkast waarvan de laden zo breed zijn dat je de tweehandgrepen niet alleen kan vastnemen ... dus is er een système astucieux waardoor de half cirkelvormige laden uitgetrokken worden en ondersteund met een massieve ijzeren poot ... Het was weeral de moeite, zulle!

's Namiddags gaan we naar l'espace Culture Leclerc, boeken/platenwinkel van de gelijknamige winkelketen. Kopen tuurlijk weer cd's en boeken, o.m. een best of Eddy Mitchell.

Dan naar het museum van het theaterkostuum, in een vroegere kazerne, vlakbij onze camping. Onderweg kopen we een plastieken gieter wat enige hilariteit bij het onthaal van het museum veroorzaakt. Spijtig genoeg is het museum fermé en raison de transfo, we kunnen wel het espace Noureev bezoeken, volledig gewijd aan de legendarische danser: video, kostuums, nagebouwde interieurs, allemaal heel knap maar zelfs de meest atletische danspassen die ik zie, kunnen me niet overtuigen. Het zal wel aan mij liggen vermits iedereen N beschouwt als de grootste danser van de 20ste eeuw... geef mij dan maar Elvis of Chuck Berry of Michael Jackson.

Het is een goed boek waarin, eindelijk, ook de rol van de arbeiders wordt bekeken, van de tueurs, découpeurs, désosseurs, enz. Een subtiele vorm van slavernij die je max 20 jaar volhoudt. Nadien ben je, zeker fysiek, gebroken. Un univers où si tu te drogues pas, tu tiens pas. L'usine abat deux millions de bêtes par an. Une cadence monstrueuse qui mène inéluctablement au traitement indigne des hommes et des animaux.

Complementair leesvoer na Singer, Foer en Joy.

Zelfs binnen de fabriek wordt de sectie waar de dieren worden geslacht, la 'tuerie', afgeschermd van de rest. L'occultation totale du sort réservé aux animaux est le pilier de la consommation de masse de viande. (p.156)

Dacht deze nacht even dat de verwarming het niet deed: geen zorgen, pas de soucis, alles werkt prima. Alleen werkte het zo zachtjes, op lage temperatuur, dat ik het niet hoorde boven het geluid van de rivier. Was koudste nacht sinds we de app van meteo France bekijken: 2 graden.

Met de fiets naar Souvigny. Prachtig weer, mooi Middeleeuws stadje dat ooit het centrum was van de Bourbons. Ze zijn haast allemaal begraven in de kathedraal annex klooster die afhing van Cluny. Hier liggen o.m. Jeanne de Beaujeu en haar dochter (te zien op het rechtse paneel van de triptek, zie hoger).
In de mooie, sobere kerk vinden we ook een retabel ter ere van 2 abten van Cluny, de heilige Maiol en de heilige Odilon. Portretten op hout met aandoenlijke monniken en engeltjes. Maiol (links op de foto) ziet er een sympathieke peer uit.

Souvigny h/t is ongeveer 30km door het bos en langs rustige weggetjes. Namiddag: lezen in de zon. Avond: tofu/ail des ours, sla, purée. Kruiswoordraadsel. De wijn die we voor een peulschil in de Intermarché hebben gekocht, is ook nog heel lekker. We kennen er niks van maar vonden het gewoon een mooie naam, Les Ormes de Cambras ... ;-)

Lange wandeling langs de Allier, richting Château de Girodeaux. Hier zie je goed hoe majestueus en wispelturig de Allier is: eilandjes en 'mangroves' wisselen elkaar af op een snel vliedende, brede rivier. We wandelen voorbij de dijken aangelegd ten tijde van de brug en komen dan in een stuk natuurgebied. Volgens de borden langs het pad leven hier heel wat wilde dieren, loutre, ragondin, castor, putois, enz. We zien sporen van herten, everzwijnen en bevers(?) in de modder. We raken net niet aan het kasteel omdat het pad op een bepaald punt te fel overstroomd is. Viooltjes, katjes, sneeuwklokjes, ... Girodeaux h/t=ongeveer 3u gewandeld.

's Namiddags gaan we naar le Rendez-Vous du chocolat. Een tiental exposanten verkoopt er chocolade, nougat en infusions. Ontgoochelend. Zelfs de chocolade van de 'Champion du monde' kan ons niet overtuigen: smaakt naar veel suiker en weinig cacao.

Ook als we een pintje willen gaan drinken in het wondermooie café wacht ons een nieuwe déception: het is dicht :-( ... maar niet getreurd: op 'ons' terras in de zon zal een glas wijn ook wel smaken!

De Viognier was inderdaad andermaal zeer lekker bij pasta met seitan en erwtjes in béchamelsaus. Vriendelijke buren uit Normandië, uit Cany-Barville waar ik ooit met de kindjes was.

Vertrek uit Moulins. Het eenzame meisje met de honden lacht. Voor het eerst. Misschien omdat ze ons ziet weggaan. Samen met een zestal anderen staan we geblokkeerd aan de slagboom. De betaalautomaat werkt niet. Na wat over en weer getelefoneer via de borne, besluit de verantwoordelijke dan maar iedereen gratis te laten gaan.

We wennen langzaam aan Frankrijk. Zo weten we nu dat er een fundamenteel verschil is tussen een boulangerie en andere viennoiseries of boîte à pain. Een boulangerie is een échte bakkerij. We merken het aan de ficelle die we vanmorgen noodgedwongen in een Banette zijn gaan halen (onze bakker was dicht). Terwijl ik een ficelle van de bakker moeiteloos en met veel smaak naar binnen werk is die van Banette na de helft al niet meer te pruimen: niet croustillant, geen luchtig deeg wel een papperig ding met een kartonnen korst. En de bakker die ons de voorbije dagen vriendelijk te woord stond - na zijn nachtshift - zal het zeker moeten afleggen tegen de Banette keten. 't Is maar een kwestie van tijd.

Ons volgende doel is Saint-Pourçain, een stadje op nauwelijks 30 km van Moulins. L'aire est chouette, vous verrez, had een olijke Fransman op de camping van Moulins gezegd. En inderdaad: kalm, rustig, en bordure de la Sioule, een bijrivier van de Allier. Een vriendelijke dame in het Office geeft ons wat tips ivm fietstochten, we gaan een omelet (met slechte frieten) eten in le café du Cours, boodschappen doen in de Carrefour.

We wandelen door de oude stad en komen voorbij een winkeltje met oude boeken, 'cherchons vieux manuscrits'. In de etalage staat een hand geschreven boek open op een verhaal uit la guerre de Crimée. Over een zoon die oorlog heeft overleefd, terug thuis komt en zijn wonden toont aan zijn moeder. De familie is natuurlijk over-gelukkig de soldaat levend terug te zien maar de moeder is een beetje ontgoocheld dat zoonlief, na zoveel heldendaden en verwondingen zelfs geen Légion d'Honneur heeft gekregen? Waarop de zoon bescheiden antwoordt qu'il y avait bien plus valeureux que lui à mériter la Légion ...
Een paar weken later is het moederkesdag en onze soldaat heeft een grote bos bloemen voor zijn mama gekocht. En wat ligt er te blinken in het midden van de ruiker? Jawel, zijn Légion die hij op die manier aan zijn mama wilde schenken. Het toeval wil dat ik net een boek over de Krimoorlog aan het lezen ben en ik me eerder de gruwel achter het hele verhaal voorstel ...

Rond 16u loop ik wat rondjes op de piste naast de aire, Vé verbroedert met een oude man met hondje. Vous êtes Belges! Mes parents étaient Belges: de Givet et de Fumay. Dat is niet echt België maar enfin, hij vertelt haar zijn hele leven.

Douche en apero, de plaatselijke wijn hier heet La Ficelle. 'Se boit jeune et frais'. We proeven de rode: niet slecht. In de krant beginnen de sportbladzijden hier met rugby. We naderen Zuid-Franrijk.

Verjaardag de la frangine! Ze wordt er 65!

Na het ontbijt, vertrekken we voor een fietstocht van 50km door de vignoble pourçain. 'C'est vallonné, savez-vous?', had de dame van het Office du Tourisme ons verwittigd ... en dat was het. We gaan via Saulcet en Verneuil-en-Bourbonnais naar Treban. Mistig, soms lange montées, weinig verkeer, verlaten dorpjes. In Treban ontmoeten we drie jonge gasten met rugzakken, op weg naar Compostelle. Ze komen uit de Jura en hopen tegen mi-avril in Spanje te zijn. Courage!
Wij zitten in de helft van onze tocht. Langzaam komt de zon erdoor. We krijgen het warm, zeker als we een côte sèche onder de wielen geschoven krijgen. Ik zoek vertwijfeld naar een kleinere versnelling als ik merk dat het echt niet meer kleiner kan ... dan maar op nummertje 1 naar boven ... Prachtige vergezichten. We denken in de verte het middeleeuwse stadje Charroux te zien (we waren al eens in deze streek, in de tijd van onze eerste caravane, toen we een klapband kregen in Chantelle, hier vlakbij). Via Contigny, op een parcours roulant, komen we Saint-Pourçain weer binnen gebold. Pintje en ficelle (= de lokale wijn) verdiend!
Tegen 17u gaan we (vruchteloos) op zoek naar een quincaillerie en drinken een apero in bar Le Globe, een guur café op het hoofdplein. We maken pieds-de-mouton, seitan, pâtes.

We lozen en vullen en vertrekken richting Digoin. Vrachtwagens, vrachtwagens en nog eens vrachtwagens. In Digoin toegekomen blijkt de aire verdwenen ... tot een vriendelijke dame ons vraagt:'Vous cherchez quelque chose? (we staan allebei een beetje zielig te kijken op de stoep). 'L'aire? Mais elle est là! Attendez, je vais vous montrer. We hadden er gewoon naast gekeken, zoals we met schaamrood op de wangen moeten toegeven. Nooit zal ik nog oudere, geblondeerde dames met goedkope zwarte laqué schoenen - annex nep gouden kettingkes - neerbuigend bekijken. Het mens is een schat van vriendelijkheid. Moest iedereen zo zijn, ça favoriserait les échanges, zoals ze zegt.

We komen uiteindelijk op een aire terecht die wel een mooi uitzicht heeft op de Loire maar meer weg heeft van een baanparking dan van een gezellige staanplaats. Internet en Vé leren ons dat er een nieuwe aire is, iets buiten Digoin, langs het Loirekanaal. We moeten er voorbij gereden zijn. Coördinaten in de Gps en 10' later staan we en bordure du canal, op een nieuwe aire waar nog maar één WoMo staat.

Vé heeft wat last van de heup, allicht van de lange fietstocht van gisteren. Ze gaat wat lezen in de zon terwijl ik, langs het kanaal, terug naar Digoin fiets. Wat info gaan halen in het Office, boodschappen gedaan in de Leader en vooral het aquaduct over de Loire bewonderd. Terug thuis: ratatouille met verse paprika's en couscous. Tijdens onze apero, en bordure du canal in de avondzon, ontdekt Vé dat de 'vlekken' die we op het water zien feitelijk echte visscholen zijn: allemaal kleine, donkere visjes die in één massa samentroepen.
Morgen willen we met de fiets naar Paray-le-Monial.

Mist en kil. Vertrokken tegen 10:00 naar Paray-le-Monial (17,4km heen en 17,4km terug). Handschoenen. Prachtig, de route loopt integraal langs het kanaal over de chemin de halage. Tegen 11u komt de zon erdoor. Iets later zijn we in Paray. Héél mooie kathedraal, klooster + tuin. Het is net zoals Souvigny (zie 11/3) een dépendance van Cluny. Het Geloof is hier nog sterk aanwezig, getuige de Chapelle de la Visitation, een bedevaartsoord dat nog volk trekt. Kapitaalkrachtig volk te oordelen aan de prijzen in het heiligenwinkeltje naast de kapel: 199euro voor een beeldje van het HHart (15cm hoog) ... hier is immers met de lokale heilige, Marguerite-Marie Alacoque (wiens wassen beeld in een schrijn is te zien), die verering voor het HHart ontstaan (officieel sinds 1675). Doet me allemaal een beetje walgen.

We vinden een biowinkel met smeertofu (boursin like, lekker), seitan en een super vriendelijke madame die ons de pizzeria Stromboli aanbeveelt. Daar hebben ze idd vegetarische pizza's, we waren alleen vergeten dat het hoofdbestanddeel van zo'n pizza ... kaas is. Enfin, we zien wel of onze darmen dit nog aankunnen. *

Terug naar Digoin, nu in volle zon op het mooie jaagpad. We gaan nog even naar een magasin d'usine de faïence waar we voor 4euro20 6 ramiers kopen en dan terug naar Molinet.

Lezen in de zon (Sebastopol is eindelijk gevallen), zetten alles klaar om morgen te vertrekken. Baguette met tomaat, 'boursin', hummus, enz.

* Het is goed afgelopen ;-).

We vonden het al een grappige naam toen we hier een week geleden voorbij kwamen, maar nu staan we wel echt in het dorp Sancoins. Dorpen met vergelijkbaar grappige namen in de buurt: Mars, vous habitez où? Sur Mars ... sur Allier :-) ... Of wat dacht je van Anus? Of La Chaumière au cul rond?

Eerst langs Digoin gegaan om te lozen, op te laden en ondertussen lekker te ontbijten met zicht op de Loire. Dan terug via Les Portes de l'Allier, een immens winkelcentrum, richting Sancoins. In de Decathlon en Leclerc wat inkopen gedaan. Terug die super lekkere Ormes de Cambras wijn gekocht.

In Sancoins staan we aan een arm van le canal du Berry, ooit gegraven op bevel van N. Het dorp zelf is verlaten op twee grote brillenwinkels (op 50m van elkaar!) na. De zeer spraakzame dame van het OdT geeft ons een massa folders en uitleg. Mais non, y pas moyen de faire du vélo ici, le long du canal. D'ailleurs, on n'en veut pas... Ah, ok.
Demain? De la pluie, zegt ze. We geloven ze maar half (want Meteo France geeft 10 percent kans op neerslag) tot de stralende zon verdwijnt achter grijze wolken. Heerlijk warme douche in de WoMo. Strijdplan voor morgen (Auxerre/Troyes). Tuinbonen, pommes de terre Pompadour, seitan in mosterdsaus.

Naar Auxerre met de bedoeling om daar eventueel te staan. Daar toegekomen staat er een kermis op de aire. Dat is wat te rumoerig. We gaan eerst de mooie stad in, kopen een cadeau voor Bram, de chicken/house sitter en gaan eten. In, geloof het of niet, een vegetarisch restaurant, la Jasette, in het centrum. Buffetformule voor 14euro90. Goed gegeten. Het restaurant zit vol terwijl ze nog maar voor het tweede jaar open zijn. Zelfs hier slaat veggie dus aan. Onderweg passeren we nog Villeneuve s/Yonne, een mooi middeleeuws stadje.

We rijden door de Nièvre: lange stukken heuvelende landbouwgrond en verlaten dorpjes. Onderweg luisteren we naar N.Young, E. Mitchell, Linda Thompson en Stoneking. We stoppen ten slotte in de Seine et Marne, in Bray s/Seine aan de 'haven' (eerder een aanlegsteiger). In zekere zin lijkt het een kopie van Sancoins: gesloten, verlaten huizen, twee apotheken op 50m van elkaar, een optiekzaak om u tegen te zeggen en verschillende coiffure zaken. In de lokale Carrefour vinden we terug de lekkere Ormes de Cambras wijn waar ik het al een paar keer heb gehad. Ondertussen hebben we door dat er niet alléén een (lekkere) merlot is maar ook een (lekkere) cabernet-sauvignon. Die gaan we vanavond nog eens extra proeven. Als hij even lekker is als de merlot gaan we er morgen wat flessen van kopen. Hij kost, hou je vast, 2euro85 (de fles, ja, de fles)... Brood (une amourette), tapenade, olijven en wijn in de gloednieuwe glazen waar Vé op verliefd werd.

Zondag, grijs, miezerig. Gelukkig zorgt Vé voor croissants, ficelle en een reuze coeur de palmier. Na het ontbijt vissen we uit waar we naartoe gaan. Het wordt Château-Thierry, de geboorte plaats van Jean de la Fontaine. Onderweg willen we de colonne de Montmirail niet missen. Opgericht in 1864 ter ere van Napoleon. Meer bepaald om zijn (laatste) overwinningen te vieren uit 1814. In niet minder dan 4 veldslagen, op 10, 11 en 12 februari, slaagt hij erin om met een veel kleinere troepenmacht (1 tegen 3) de geallieerde Russen en Pruisen telkens opnieuw te verslaan. We staan precies op de plek vanwaar N het slagveld overschouwde ... maar toch niet te lang want het regent, er is wat wind en het is koud ;-).

In Château-Thierry is alles dicht. Normaal het is zondag maar zelfs de musea zijn gesloten. Winkels en musea zijn wel vaker gesloten. Na twee weken Frankrijk denken we er al niet meer aan om tussen pakweg 12 en 13:30 inkopen te doen. Alle winkels zijn toch dicht.
We maken een leuke wandeling langs de Marne. De zon komt er 's namiddags even door. Net lang genoeg om onze behoorlijk vuile WoMo wat af te spoelen.

Morgen gaan we naar Vouziers aan de Aisne. Yonne, Allier, Sioule, Loire, Seine, Marne, Aisne, ons tochtje gaat precies van de ene rivier naar de andere. Ah ja, in Vouziers ligt een Franse beroemdheid begraven: Roland Garros (wel bekend van de tenniskampioenschappen maar in zijn tijd een echte luchtvaartpionier).

Na enig zoeken vinden we het graf van Roland Garros. De nieuwe aire pour Camping cars ligt trouwens naast het kerkhof van Vouziers. We rijden de hele dag via stukken van de route Verlaine/Rimbaud. Wat die twee hier zijn komen doen, is me een raadsel. Kilometers en kilometers en kilometers veld, veld en nog eens veld.

Uiteindelijk belanden we op de Mont Olympe, een aire in het hartje van Charleville. Midden in het park waar we vorig jaar op onze fietstocht zijn gepasseerd ;-). Het plein van C is nog altijd even mooi. We drinken in de bar/tabac witte wijn en Paix Dieu (die ik verkeerdelijk bestel als le Paix, tot grote hilariteit van Vé. Ik voel me verplicht om ook aan de ober uit te leggen dat ik wel weet dat het lA Paix is en niet lE Pêt de Dieu, het helpt niet, ik maak het alleen erger... ;-)...

's Nachts heb ik een nachtmerrie waarin mijn vader op sterven na dood gaat en mijn zus en moeder me uitlachen omdat ik geschokt toekijk hoe hij zich in zijn lakens vol doodsrochels wentelt... 'Zo ziet ge het ook eens wat het is om met een kankerpatiënt te leven' klinkt het smalend. Gelukkig maakt het getik van de regen op het dak me wakker rond 4:00.

Via de Maas, Givet, Fumay, enz. terug naar huis. We zien een klein Fiatje net niet verpletterd worden door een gevaarlijke vrachtwagen. Als ik stop en de vrachtwagenchauffeur aanstaar, heeft hij een verontschuldigend, schaapachtig gebaar. Tiens, het regent hier ook.