NAPOLÉON 2015-2018

Zoals de vorige keer starten we met een wandeling. Het is weeral schitterend weer. We stappen min of meer langs dezelfde route die de soldaten van Blücher gevolgd hebben toen ze de Franse troepen in de tang namen en daarmee de slag in het voordeel van de Geallieerden beslechtten. Ik lees nu net op Wikipedia dat Blücher zijn soldaten 'aanmoedigde' met de kreet: 'Hunde wollt ihr immer leben?'. Het is tekenend voor het misprijzend klasseverschil dat er in de geallieerde rangen heerste tussen bevelhebbers en soldaten. En dat terwijl de Franse soldaten beeldjes van de keizer als talisman in hun zakken hadden ... Ze droegen hem op de handen: hij mocht dan wel keizer zijn, hij was ook één van hen. In de dagen voor de veldslag regende het pijpestelen. Iedereen was doorweekt tot op het bot. Napoleons bekende bicorne hing er maar slapjes bij zodat het leek alsof hij twee zwarte, afhangende lange oren had. Tot grote hilariteit van de soldaten.

Als je het plannetje van de wandeling goed bekijkt, zie je links onderaan la maison du Caillou. Daar lag het hoofdkwartier van Napoleon. Haast loodrecht daarboven zie je la Belle Alliance: daar zouden Wellington en Blücher op het einde van de veldslag elkaar ontmoet hebben. De Pruisische soldaten zijn dus wel erg dicht tegen het QG van Napoleon gepasseerd.

Na een stevige 12 km met pick-nick zijn we tegen 15:30 terug in het QG. Ruim de tijd dus om het kleine maar leuke museum te bezoeken.

Panorama binnen.

Panorama buiten.

 

Maarschalk Ney (de rosse, in rechts 't midden op zijn zwart paard, chargeert aan het hoofd van de Franse cavalerie.

De twee ladies zijn aan de klim van de Butte begonnen. Op het bord rechts staat 'Opgepast, steile trap. Voor deze attractie is een goede conditie vereist. Personen met hartproblemen of hoogtevrees wordt het bezoek hiervan afgeraden.' Het staat er ook in het Engels, Frans, Duits, Chinees en Koreaans. Kwestie van klachten van bezoekers voor te zijn? Nu, de 226 trappen zijn steil maar de beloning boven is des te groter natuurlijk.

Het kunstbeen van Lord Uxbridge, een staaltje van vakmanschap. Het echte been van Uxbridge werd tijdens de slag van Waterloo afgeschoten. Amputaties moesten snel gebeuren om koudvuur te vermijden. Ze werden uitgevoerd zonder verdoving (narcose is pas later uitgevonden) met mes en zaag. Uxbridge had allicht wel wat opium op zak. Zijn been ligt begraven in de tuin van het Wellington museum.

30/10/2015

Thuin is ons eerste bestemming op de 'route Napoléon', de weg die hij gevolgd heeft tussen de Belgische grens tot in Waterloo. Napoléon zelf is nooit in Thuin geweest maar de Jardins suspendus, waar de stad voor bekend is, waren in 1815 (voor de slag bij Waterloo) wel het toneel van gevechten tussen de Fransen en de Pruisen. De BALADE DES JARDINS SUSPENDUS (zie foto) gedaan. Net zoals de vorige keren, prachtig weer. Pick-nick aan de voet van de wallen. Een mooie stad met nog echte Middeleeuwse steegjes. Spijtig genoeg ook met veel hondenstront en pisgeur. Triestig Quartier des Bateliers aan de voet van de rots waarop het oude Thuin staat. Overal mensen met een plastieken zak vol bierblikjes, meestal in min of meer verregaande toestand van dronkenschap.

20/11/2015

Eerst gaan we even terug naar het museum van Wellington omdat we daar de laatste keer wat boeken zijn vergeten te kopen. Ve koopt de Dictionnaire amoureux de Napoléon en ik Les grognards centenaires. Op naar het CHATEAU DE FOSTEAU , buiten Thuin. "Il y a 200 cents ans, le Général Honoré Charles Reille passait au Fosteau à la tête de 24300 hommes, quelques jours avant la bataille de Waterloo" (met ook Petit musée vivant de la Pharmacie). We worden in het verlaten kasteel ontvangen door een waardige heer die voor ons de deur open doet. Hij legt ons beminnelijk uit dat het kasteel oorspronkelijk een middeleeuwse, verstevigde woning/burcht was die later is uitgebreid tot kasteel. De zalen gewijd aan de Comte de Reille laten ons een figuur ontdekken die een zeer avontuurlijk leven heeft geleid doorheen het Napoleontische Europa. Zijn parcours is indrukwekkend. Van Parijs naar Spanje, Italië, Moscou, enz. Hij schopt het van gewone soldaat tot maréchal de France. Kasten met brieven, decoraties, wapens en weeral kunstbenen, zij het iets minder geperfectioneerd dan dat van Oxbridge.

Het kasteel bevat ook een klein museum in de vorm van een oude apotheek en een commercieel gedeelte waar antiek te koop staat. Als afsluiter nemen we afscheid van de beminnelijke kasteelheer (Albin) en zijn vrouw. Ze blijken afkomstig uit Kortrijk.

11/12/2015

Charleroi, met zijn musée de la photo, zal voor later zijn want nu willen de dames naar Sint-Niklaas. Waarom? Een giechelend mysterie. De enige hint die ik krijg is:

'Mijn neusje gebruiken om bloempjes te ruiken, dat mag wel zijn ...'... ????

Op 11/12 is het mysterie eindelijk opgelost: we gaan naar een dahlia-kwekerij! Spijtig genoeg zijn de dahlia's nu uitgebloeid en liggen ze te overwinteren bij Koen Van Poucke, die met veel passie over deze prachtige bloemen vertelt. Niet getreurd, we komen volgend jaar terug. We gaan eten in het oudste vegetarische restaurant van Sint-Niklaas, Grenoble. Simpel en lekker. Ik ontdek er een lekker bruin bier, Alfoncine (8°), het zusje van Modeste, twee bieren van de brouwerij Strubbe.

En dan vergeten we de tijd en lopen we een hele namiddag rond in het prachtige Mercator museum. Om 17:00 komt de museumbediende ons vriendelijk vragen of we het pand willen verlaten ... We gaan er nog een drinken in de Cipierskelder op de Grote Markt.

En waar is Napoleon in dit verhaal? Awel, nergens.

N werd hier nochthans zeer enthousiast ontvangen bij zijn eerste rondrit door België. De waardering was wederzijds want N schonk de stad een waardevolle gouden snuifdoos (zijn aanbod om onderprefectuur van het departement te worden werd afgeslagen, ze hadden al de grootste markt uit de streek ...).

Volgend jaar moeten we dus niet alleen dahlia's gaan bewonderen maar zeker ook naar het SteM gaan op zoek naar die doos en op zoek naar de vergane industriële glorie van Sint Niklaas ... en naar het breimuseum. Eventueel gaan op Den Dag van den Brei (in juni)?

Zie ook http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-kruibeke/kerk-toont-juweel-dat-napoleon-schonk-aan-burggravin-a2335110/

Check ook une promenade au naturel.

Uitstap 7 - Arras februari 2018

Voor we aan uitstap 7 zijn, is het lang stil rond N. We lezen natuurlijk nog over de Grote Man maar exclusieve Napoleon-uitstapjes komen er niet meer van.

Tussen 13 en 20 mei 2016, gaan we met Olga naar Boleslawiec in Polen om daar porselein te kopen. We beseffen pas als we daar zijn dat we ons feitelijk in het vroegere Pruisen bevinden. De stad heette toen Bunzlau. En wie is er in 1813 in Bunzlau gestorven? Juist Koutouzov, de aartsvijand van Napoleon en nationale held van Rusland. We bezoeken de obelisk die daar ter zijner eer en glorie werd neergepoot.

Op zondag 19/3/2017 maken we wel speciaal een omweg op één van onze WoMo tochten langs Bray s/Seine - Château-Thierry. Zondag, grijs, miezerig. Gelukkig zorgt Vé voor croissants, ficelle en een reuze coeur de palmier. Na het ontbijt vissen we uit waar we naartoe gaan. Het wordt Château-Thierry, de geboorteplaats van Jean de la Fontaine. Onderweg willen we de colonne de Montmirail niet missen. Opgericht in 1864 ter ere van Napoleon. Meer bepaald om zijn (laatste) overwinningen te vieren uit 1814. In niet minder dan 4 veldslagen, op 10, 11 en 12 februari, slaagt hij erin om met een veel kleinere troepenmacht (1 tegen 3) de geallieerde Russen en Pruisen telkens opnieuw te verslaan. We staan precies op de plek vanwaar N het slagveld overschouwde ... maar toch niet te lang want het regent, er is wat wind en het is koud ;-).

Later in 2017 doen we de Man alle eer aan: op 20 mei gaan we tijdens ons bezoek aan Moskou naar het Borodino-museum. Vlak naast het museum staat ook nog steeds de isba waar Koutouzov indertijd besloot Moskou op te geven. Dat moment werd vastgelegd in een beroemde schilderij van Kivshenko (Tertyakov galerij Moskou).

Maar op 10 februari 2018 knopen we terug aan met een oude traditie! We gaan met zijn drieën naar Arras, om Napoleon te zien!

Arras is een mooie, rustige stad waar we rond de middag toekomen. We gaan eten op een steenworp van het museum, in bar/resto La Comédie, Veggie burger met frietjes! Dan aan het werk! Naar de musée des Beaux-Arts, gelegen in de vroegere abbaye St Vaast. We krijgen meer dan 161 beelden, meubels en vooral schilderijen te zien. Het is leuk om historische personnages waar we intussen een beetje mee vertrouwd zijn 'terug' te zien: de familie Bonaparte, Joséphine, Hortense, Eugène, Ney, Soult, zelfs de beruchte politiechef Fouché waarvan N zei:'Vous êtes de la merde dans un bas de soie!'

Eens te meer valt op hoe N nauwlettend zijn public relations verzorgde. Over de officiële afbeeldingen werd heel hard nagedacht vooraleer ze publiek werden gemaakt. De Grote Man doet zijn hoofdleters weer eens alle eer aan ;-).

Eén schilderij willen we er hier toch even bij: dat van de avond voor de slag in Marengo. Dat moet een onvoorstelbaar kippenvelmoment geweest zijn ...

Op de terugreis maken we plannen om naar Malmaison te gaan. Misschien eerst langs Saint-Hubert passeren? Langs het Museé Redouté?

Uitstap 8 - Malmaison juni 2018

Vrijdag 8 juni nemen we de Tgv van 8:13 richting Parijs. Een staking van de Rer houdt ons niet tegen om van de Gare du Nord in Rueil-Malmaison te geraken. Omdat we ongeldige metrotickets (we wisten het echt niet!) hebben, moeten we in het plaatselijke - gelukkig verlaten - Rer station onder de draaipoortjes naar buiten kreffelen. Mymaps loodst ons in geen tijd tot aan het Ibis hotel van de avenue Stell. Check-in. Alles is ok. Op pad. Omdat het kasteel van Joséphine pas open gaat rond 14:00 gaan we eerst eten en dan naar de kerk Pierre&Paul om naar het grafmonument van Joséphine en Hortense te kijken. Het is broeierig warm.

Onderweg stappen het Office du tourisme binnen waar een super enthoesiaste dame ons een pak tips geeft. Toch moet ze passen als we haar vragen waar Eugène begraven ligt ... 'Demandez demain à mon collègue Bernard: il sait tout' (maar toch niet alles, zoals zaterdag zou blijken).

Malmaison

Joséphine fait son entrée

Het kasteel is ontroerend omdat je er het decor ziet van een heleboel pakkende scènes uit het leven van J&N. Alleen spijtig dat het daar binnen naar pis stinkt. Op de bovenste verdieping is er een tt over N op Ste Hélène. Het bed waarin hij sliep, zijn verrekijker, tafelservies, film over het eiland, enz. Voor Vé zeer herkenbaar omdat ze net La chambre noire de Longwood heeft gelezen. Via een niet zo interessant museummeke Grognard en helemaal door het kasteelpark met picknickende mensen en spelende kinderen terug.

Apero op het 'dorps'plein. Rueil is heel rustig, je hebt helemaal niet de indruk in Parijs te zijn. Wandelstraten, leuke winkels, nauwelijks verkeer. Al snel wordt duidelijk waarom. Rueil is voor een zeer welstellend publiek. Een 'square' is hier een - met codeslot afgesloten - binnenpleintje waar riante appartementen op uitkijken...
Lekker avondeten in een Indisch restaurant.

Zaterdag 9 juni gaan we naar de markt. Vé koopt er een futa tafelkleed bij een Tunesisch/Franse koopman (een futa is van oorsprong een badhanddoek gebruikt in de hamams).
Hele leuke markt met veel verse voeding. Overal proevertjes. Zeer uiteenlopende keuze, van couscous over samosas tot Franse kaas (die Olga dan ook koopt). 's Middags eten we een groententerrine met brood en wijn in een plaatselijke bar. We zijn wel een beetje verwonderd als de terrine er aan komt: je krijgt gewoon het potje zoals je het in de winkel zou kopen. Wel lekker.

Na de middag doen we een groooote wandeling (10K) langs de boorden van de Seine, door een park dat eigenlijk de overkapping is van de périf naar de île des Impressionistes en het musée Fournaise, een boothuis waar Renoir een paar van zijn bekendste schilderijen heeft gemaakt, o.m. Le déjeuner des canotiers. Het is nog steeds zwoel, onweerachtig warm. In het park op het eiland, iets minder gegoede stadsmensen die wat verpozing zoeken. Apero, slaatje met piiiikante pasta, douche om 21:22 en naar bed.


île des Impressionistes

Zondag 10 juni gaan we naar een kleinere markt. Een vriendelijke man met winkelkarretje toont ons de weg. Aan de ingang worden we tegen gehouden door mensen van de vakbond CGSP. Of we ook niet de petitie tegen de snode pensioenplannen van Macron willen tekenen? ... Als ze horen dat de pensioenleeftijd in België nu al vast ligt op 67 binden ze snel in ... wat ons niet belet wat te keuvelen over van alles en nog wat.
Weer een leuke versmarkt. We kopen lekkere abrikozen. Op de terugweg komen we onze vriendelijke man-met-winkelkarretje terug tegen. Hij stelt ons voor om naar de mont Valérien te wandelen. Vandaar heb je een mooi zicht op La Défense. Steil bergop in de drukkende hitte naar het oude fort waar in 40-45 heel wat verzetslui werden geëxecuteerd. We komen toe op een groot plein met de Croix de Lorraine en (lelijke) beeldhouwwerken ter nagedachtenis van de gesneuvelden. Hier komt de Président elk jaar op 18 juni (dag van de fameuze 'appel' van genraal De Gaulle in 1940) bloemen neerleggen.
Het stervormige pad krioelt van de joggers. Aan 1 van de sterpunten zien we in de verte inderdaad de Défense opdoemen.

Vegan burger met frietjes in Le Consul. Rer, trein, Oud-Heverlee.